Theoretisch kader
Binnen deze leefgroep wordt de herstelgerichte benadering als uitgangspunt gehanteerd. Anthony (1993) definieerde herstel als: "een intens, persoonlijk en uniek proces van verandering van iemands houding, waarden, gevoelens, doelen, vaardigheden en/of rollen. Het is een manier van leven, van het leiden van een bevredigend, hoopvol en nuttig leven met de beperkingen als gevolg van psychiatrische handicaps. Herstel betekent je ontworstelen aan de rampzalige gevolgen van je psychiatrische toestand en ontwikkeling van een nieuwe betekenis en doel in je leven." Tijdens de behandeling wordt niet enkel aandacht besteed aan het klinisch herstel (genezing en symptoomreductie), maar ook aan het persoonlijk en maatschappelijk herstel van de oudere. De hulpverlener neemt hierbij een coachende rol op zich en zal door middel van actief luisteren de oudere begeleiden in zijn proces om meer controle over zijn leven te bekomen. (Mentalis, 2016)
Daar herstel een individueel proces is, is het van belang om de behandeling af te stemmen op de noden van de oudere. Autonomie en zelfbeschikking zijn hierbij belangrijke waarden. Tijdens de behandeling zal er gestreefd worden naar een maximale vorm van zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. (Mentalis, 2016) Het multi-dimensioneel sociaal proces van empowerment wordt hierbij als leidraad gehanteerd. De hulpverlener zal samen met de oudere zijn hulp- en steunbronnen identificeren en het vertrouwen in de eigen mogelijkheden verhogen, zodat de oudere zelf terug de regie over zijn leven kan opnemen. (Van Regenmortel, 2009)
Naast integrale zorg wil de leefgroep ook geïntegreerde zorg bieden. Ouderen staan namelijk steeds in relatie met hun omgeving. Om deze reden wordt binnen de leefgroep eveneens de systeemtherapeutische benadering gebruikt. Tijdens de behandeling wordt rekening gehouden met de systemen waarbinnen de oudere functioneert (omgeving, gezin,…). Samen met de oudere worden de belemmerende en faciliterende factoren binnen deze systemen geïdentificeerd. Daarnaast zal met toestemming van de oudere zijn belangrijkste steunfiguren betrokken worden bij de ontwikkeling van het behandelplan. Familie en naasten kunnen hierin namelijk een belangrijke ondersteunende en faciliterende rol opnemen.
Binnen deze leefgroep heeft men eveneens de hulp ingeroepen van ervaringsdeskundigen. Deze personen delen hun eigen herstelverhaal met de ouderen met als doel hen te ondersteunen in hun persoonlijk herstelproces. Zij kunnen namelijk helpen om de hulpvraag van de oudere te vertalen en een brug te vormen tussen de cliënt en de hulpverlener. (Van Regenmortel, 2009)
